رمان...
یک عادت خیلی خیلی بدی که داره 
اینه که وقتی یک رمان به دستم می رسه تا تمومش نکنم نمی تونم بذارمش کنار
این موضوع شاید درحالت عادی زیاد حاد نباشه اما وقتی مشکل ساز میشه که باید برم مهمونی یا کسی بیاد خونه مون یا بخوام به کارهای خونه مون برسم
از اونجایی که خیلی بی جنبه هستم سعی می کنم رمان زیاد نخونم خلاصه
اما جمعه توی راه برگشت از تنگه واشی در حین گشت زدن بین فایل های گوشیم به فایل رمان ها رسیدم و با فرض سرگرم شدن توی راه تا رسیدن به خونه شروع به خوندش کردم... ادامه مطلب ...
تنگه واشی...
بعضی روزها با اینکه جوری نیستن که دلت بخواد و اونجوری خاص پیش برن اما بازم موجبات شادی رو فراهم می کنن...
جمعه 16 مرداد صبح ساعت 6:30 حرکت کردیم به سمت فیروزکوه تا بتونیم تنگه واشی که خیلی تعریفشو شنیدیم ببینیم
با دوتا از دایی ها و مامان مرتضی
ساعت حدودا 9:30 بود که رسیدیم جاده هم نسبتا خوب بود و هوا هم عالی
بعداز کمی گشت و گذار و دنبال آ؟ذوقه گشتن و خرید کردنرفتیم دنبال یکی از اقوام مرتضی که به عنوان راهنما باهاش بریم تنگه واشی که حدودا ساعت 11 شده بود و وقتی رسیدیم با توجه به ازدهام جمعیت جاده شو بسته بودن
اینجای سفر یکروه مون خیلی ضد حال بود
برای همین به سمت خمین رود حرکت کردیم و ساعت حوالی 12:30 بود که بالاخره بعد از کلی گشتن یکجای خوب پیدا کردیم که بتونیم بمونیم
دیگه تا چای دودی درست کردیم و ناهار خوردیم ساعت 15:30 شده بود که کم کم نم بارون گرفت و مجبوری شدیم برگردیم
با توجه به ترافیک جاده و یکم گذروندن وقت توی شهر فیروزکوه ساعت 19 رسیدیم شهر دماوند و چون داخل شهربازی اونجا آشنا داشتیم حدود دوساعتی با وسایل اونجا سرگرم و شدیم و نه شب بود که به سمت کرج حرکت کردیم اما چه حرکت کردنی
درگیر ترافیک جاده و بزرگراه کردستان شدیم و راه یکساعته تا خونه رو سه ساعت علاف شدیم
یعنی رسما تا برسیم خونه دیگه داغون داغون شده بودیم
با وجود اینکه قسمت نشد تنگه رو ببینیم و برنامه باب میلمون پیش نرفت اما همین که دور هم بودیم خیلی خوش گذشت
و یک سفر یکروزه رو توی دفتر خاطراتمون ثبت کردیم...
تولدتـــــــــ مبارکــــــــــــ
گره بزن
به هر لحظه ی زندگی من...
حس امنیت می گیرم وقتی
تو
درگیر منی...